گاهي به تلويزيون نگاه نکن!
گاهي به تلويزيون نگاه نکن!
گاهي به تلويزيون نگاه نکن!
جديدترين تحقيقات محققان نشان ميدهد که افراد غمگين بيشتر از افراد شاد تلويزيون تماشا ميکنند و در عين حال بيش از 50 درصد افراد غمگين و افسرده مايلاند وقت خود را با تماشاي تلويزيون پرکنند. در کشور ما نيز تلويزيون يک وسيله جدانشدني، ضروري و پر استفاده در خانهها محسوب ميشود و بسياري از افراد حتي کودکان و نوجوانان تا پاسي از شب بيدارند و حتي جلوي تلويزيون غذا ميخورند، درس ميخوانند، استراحت ميکنند و گاهي ميخوابند که اين امر عوارض منفي زيادي را براي سلامت افراد در پي دارد. به همين دليل است که بسياري از روانشناسان توصيه ميکنند در اتاق خواب تلويزيون و کامپيوتر وجود نداشته باشد تا افراد بتوانند راحت بخوابند چون حضور اين وسايل موجب اختلال در خواب شبانه افراد ميشود. در اينباره با دکتر سيدحسن علمالهدي، روانشناس و عضو هيات علمي دانشگاه فردوسي مشهد به گفتگو نشستهايم.
اين روزها تلويزيون از جمله تفريحات همه خانوادهها محسوب ميشود. اين جعبه جادويي ساعتها افراد را دور هم جمع ميکند و تا حدي وابستگي ايجاد کرده که اين روزها بحث اعتياد به تلويزيون مطرح ميشود. به ويژه کودکان و نوجوانان که بيهدف به تماشاي همه برنامهها ميپردازند. البته گاهي انگيزه کودکان و نوجوانان با بزرگسالان در تماشاي برنامهها متفاوت است. بزرگسالان بيشتر به منظور پر کردن اوقات فراغت، رفع خستگي، علاقه به برنامهاي خاص و.... تلويزيون نگاه ميکنند اما کودکان و نوجوانان بيشتر طالب سرگرمياند و براي ارضاي کنجکاوي و کسب اطلاعات درباره همه چيز، تماشاي تلويزيون را انتخاب ميکنند. همانطور که ميدانيد اين گروه سني مقلدان خوبي هستند و هر آنچه را که ميبينند، تقليد ميکنند و به همين دليل است که وقتي تکيهکلامي در تلويزيون مطرح ميشود، خيلي زود در جامعه گسترش مييابد.
نميتوان اين نکته را ناديده گرفت که تلويزيون هم مانند ديگر فناوريها، جنبههاي مثبت و منفي دارد و آمارها نشان ميدهد که ما 75 درصد اطلاعات را از جهان خارج از طريق چشم و تصوير و 13 درصد را از طريق گوش دريافت ميکنيم و اين موضوع در کشور ما هم صادق است اما مشکل عمده، افراط در تماشاي تلويزيون و بيهدف بودن در انتخاب برنامهها است و مردم ما به جاي گوش دادن و مطالعه، بيشتر تصويري هستند و به همين دليل است که صحنههاي منفي و پرخشونت، آثار زيانبار را به همراه دارد و از طريق دنياي مجازي اين الگوهاي منفي در سطح جامعه منتشر ميشود.
اختصاص زمانهايي براي گفتگوهاي خانوادگي و رفت و آمدهاي فاميلي و دوستانه، مطالعه کتاب و مطبوعات مورد علاقه، گوش کردن برنامههاي راديويي و موسيقي، ورزش و به طور کلي هدفمند کردن اوقات فراغت از جمله راههايي هستند که از آسيبهاي رواني ناشي از تماشاي بيش از حد و غيرمعقول تلويزيون ميکاهد. همه ما بايد بياموزيم که هيچ لزومي ندارد که همه برنامههاي تلويزيوني را تماشا کنيم و ميتوانيم دست به انتخاب بزنيم و برنامههايي را نگاه کنيم که برايمان سودمندترند. بايد تمرين کنيم که تا پاسي از شب تلويزيون را روشن نگه نداريم زيرا همين کمخوابيها و بيخوابيها به سلامت روان آسيب جدي وارد خواهد کرد.
منبع:www.salamat.com
/ج
اين روزها تلويزيون از جمله تفريحات همه خانوادهها محسوب ميشود. اين جعبه جادويي ساعتها افراد را دور هم جمع ميکند و تا حدي وابستگي ايجاد کرده که اين روزها بحث اعتياد به تلويزيون مطرح ميشود. به ويژه کودکان و نوجوانان که بيهدف به تماشاي همه برنامهها ميپردازند. البته گاهي انگيزه کودکان و نوجوانان با بزرگسالان در تماشاي برنامهها متفاوت است. بزرگسالان بيشتر به منظور پر کردن اوقات فراغت، رفع خستگي، علاقه به برنامهاي خاص و.... تلويزيون نگاه ميکنند اما کودکان و نوجوانان بيشتر طالب سرگرمياند و براي ارضاي کنجکاوي و کسب اطلاعات درباره همه چيز، تماشاي تلويزيون را انتخاب ميکنند. همانطور که ميدانيد اين گروه سني مقلدان خوبي هستند و هر آنچه را که ميبينند، تقليد ميکنند و به همين دليل است که وقتي تکيهکلامي در تلويزيون مطرح ميشود، خيلي زود در جامعه گسترش مييابد.
نميتوان اين نکته را ناديده گرفت که تلويزيون هم مانند ديگر فناوريها، جنبههاي مثبت و منفي دارد و آمارها نشان ميدهد که ما 75 درصد اطلاعات را از جهان خارج از طريق چشم و تصوير و 13 درصد را از طريق گوش دريافت ميکنيم و اين موضوع در کشور ما هم صادق است اما مشکل عمده، افراط در تماشاي تلويزيون و بيهدف بودن در انتخاب برنامهها است و مردم ما به جاي گوش دادن و مطالعه، بيشتر تصويري هستند و به همين دليل است که صحنههاي منفي و پرخشونت، آثار زيانبار را به همراه دارد و از طريق دنياي مجازي اين الگوهاي منفي در سطح جامعه منتشر ميشود.
اختصاص زمانهايي براي گفتگوهاي خانوادگي و رفت و آمدهاي فاميلي و دوستانه، مطالعه کتاب و مطبوعات مورد علاقه، گوش کردن برنامههاي راديويي و موسيقي، ورزش و به طور کلي هدفمند کردن اوقات فراغت از جمله راههايي هستند که از آسيبهاي رواني ناشي از تماشاي بيش از حد و غيرمعقول تلويزيون ميکاهد. همه ما بايد بياموزيم که هيچ لزومي ندارد که همه برنامههاي تلويزيوني را تماشا کنيم و ميتوانيم دست به انتخاب بزنيم و برنامههايي را نگاه کنيم که برايمان سودمندترند. بايد تمرين کنيم که تا پاسي از شب تلويزيون را روشن نگه نداريم زيرا همين کمخوابيها و بيخوابيها به سلامت روان آسيب جدي وارد خواهد کرد.
منبع:www.salamat.com
/ج
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}